วันก่อนได้เล่าให้ฟังไปว่า ผมรู้สึกว่าผมได้เรียนรู้อะไรบ้างจากการได้มีโอกาสเขียนหนังสือไป 2 เล่ม
อีกเรื่องนึงที่รู้สึกว่าตัวเองได้มากเลยก็คือ
การตัดใจเลือกว่าจะเล่าเรื่องอะไรบ้าง
คือมันมีเรื่องราว เนื้อหาเยอะมากที่รู้สึกอยากจะเล่า อยากจะใส่ลงไปในหนังสือ
แต่ก็มีเรื่องที่ตัดใจไม่ใส่ลงไป
เพราะกลัวว่าหนังสือจะออกมาไม่โฟกัส
.
หนังสือหนึ่งเล่ม คงไม่สามารถเขียนให้เป็นทุกอย่างให้กับทุกคนได้
แต่เราต้องเลือกว่า จะให้หนังสือมันทำหน้าที่อะไร สำหรับใคร
แล้วพยายามเขียนให้หนังสือทำหน้าที่นั้นให้ดีที่สุด
.
อย่างเล่มสอง Goal-Gap-Gamify นี้ ผมตั้งใจจะเน้นที่เรื่องการออกแบบ ที่ไม่ได้เล่ามากนักในเล่มแรก
รวมถึงอยากให้หนังสือทำหน้าที่เป็นกึ่ง ๆ คู่มือ ที่สามารถย้อนกลับมาหยิบอ่านอ้างอิงได้เรื่อย ๆ
โดยแกนกลางของหลักคิดในหนังสือที่จะโฟกัสคือ “พฤติกรรมที่พึงประสงค์”
เนื้อหาอื่นที่แม้จะดี แต่ไม่ตอบโจทย์ที่อยากเล่า ก็ต้องจำใจตัดออกไป
.
เชื่อมั้ยครับ ว่าหนังสือเล่ม 2 ของผมนี้ ส่วนที่เสียเวลานานที่สุดสำหรับผมคือ การตัดสินใจว่าจะเขียนให้มันออกมาเป็นอะไรสำหรับใครนี่ล่ะครับ
ใช้เวลาคิดนานพอ ๆ กับการลงมือเขียนทั้งเล่มเลย
แต่พอเราตัดสินใจแล้วการ การเขียนมันง่ายขึ้นเยอะ
แบบว่ามันตอบตัวเองได้ว่า เราจะเล่าเรื่องอะไร ไปเพราะอะไร
.
ส่วนตัวผมมองว่าการโฟกัสนี่สำคัญนะ
ผมเชื่อว่าชีวิตของเราก็เหมือนกัน ไม่สามารถทำทุกอย่างให้ดีได้ แต่เราสามารถทำบางอย่างให้ออกมาดีได้
การตัดสินใจ ไม่ใช่การเลือกว่าจะทำอะไร หรือเอาอะไร
แต่การตัดสินใจ คือ การเลือกว่าจะ “ไม่เอา” อะไรครับ
#gamification #เกมมิฟิเคชัน #เกมมิฟิเคชั่น
Growth Game 